Exact matches only
//  Main  //  Menu

 
☰︎ Menu | 🔍︎ Search  //  Main  //   🖖︎ Prayers & Praxes   //   🌳︎ Life cycle   //   Living & Struggle   //   Conception, Pregnancy, and Childbirth   //   תחנה אױף קינדער האבין (פאר א אִשָׁה װאָס האָט ניט קײַן קינדער)‏ | Tkhine for Having Children for a Woman who Has No Children (ca. 1840)

תחנה אױף קינדער האבין (פאר א אִשָׁה װאָס האָט ניט קײַן קינדער)‏ | Tkhine for Having Children for a Woman who Has No Children (ca. 1840)

TABLE HELP

Source (Yiddish)Translation (English)
דס איז אײן קלאָנ פר הש י פון דו אִשָׁה װאָס קײן סונדר הט׃
יְהִי רָצוֹן עס זאָל זײַן דר װילן פר דיר, גאָט מײַן גאָט און גאָט פון מײַן עלטרן, דר דא הט מיך בּשאפן פון לײם אונ הט מיר גגעבּיו אײן נְשָׁמָה, אונ גיט מיר מײַן לעבּן אוף דר װעלט, אונ אלץ מיט גרוסן גנאָד אונ בּארום הארצוקײט אונ האָסט מיך גמאכט צו אײן כֵּלִי אונ איך בּין נעבּך גאָר װײַניג נוטס אוף דער װעלט, האָסט מיך ניט מְזַכֶּה גװען קונדר צו גנלעכן צו אײן בּױם דר דאָ איז אוס גװאקסן אונ טראָגט קײן פֵּירוֹת ניט, אוף מיר איז אײן גרױסי קלאָג, איך האָבּקײנם ניט זאָל מיר העלפין קלאָגן. איך װיל בּעטן הומל אונ ערד זאָלן אוף מיר קלאָגן אז מײַנו יאָר גײען מיר אװעק אז אײן רױך, איך פר רעכט נישט אוף דר װעלט, פר מײַן גרוסן צַעַר זאָל איך ניט קומן מיט מײַנו גרוסי חַטָאִים, אונ זאָל זוֹכֶה זײַן לְעוֹלָם הַבָּא צו האָבּן.
My God and God of my ancestors, You have created me from clay[1] Cf. Isaiah 64:7.  and given me a soul, a life in this world, and everything with great mercy. But You have made me into a vessel that, unfortunately, is somewhat useless since I have not been blessed with children. How bitter my life is! I am like a full-grown tree that bears no fruit. A great sorrow rests upon me and there is no one to share it with. I beg heaven and earth to lament on my behalf[2] cf. Deuteronomy 32:1 and Sifre (Reuven Hammer trans., p.303).  because my years slip away like [a trail of] smoke. Still, I don’t blame the world for my sorrow. Should I not come [to You] with my great sins, seeking forgiveness, so that I may [at least] merit the world-to-come?
אױ װײ איז מײַן לעבּן, מײַנו אוגן רינן װיא אײן רין אונ מײַן הארץ איז אין מיר טרואריג איך קאָן ניט פרײלך זײַן, איך טוא אימר קלאָגן אונ װינן אוף מײַנו בּוטרי זונד לובּר גאָט דם װײסט מײן בּיטר לעבּן אונ מײַן טרוארקײט דו האָסט דאָך מיט.
Woe is my life! Tears flow from my eyes: how mournful is my heart! I cannot be happy. I lament and bemoan my years and the day I was born. What can I speak or say? … Who can heal my woe and set aright my bitter life?
מיר אזו פיל חֶסֶד וְרַחֲמִים גטאָן האָסט מיך מְגַדֵל גװען אונ איך בֵּין גאָר צו נישט נוץ װײא איז מיר זײער אז איך פר זונדיגט װיא װאול אז דו הער גאָט קאָנסט דעם מענטש זײַן מױל צו גוטן ענד װי דוא האָסט גטאָן מיט אַבְרָהָם אָבִינוּ גאָר מײַנו זונד האָבּן מיר גטאָן זאה אָן אונ נעם פר דיר מײַן טרוארוג לעבּן און פר גובּ מיר מײַנו זונד אונ זאָלסט מיר מוֹחֵל זײַן, װען איך האָבּ ניט דוא װעלט, לאָז מיר זוֹכֶה זײַן ײעני װעלט, אז מײַן נְשָׁמָה זאָל ניט פר שעמט זײַן לְעוֹלָם הַבָּא׃
You have shown me much loving-kindness and compassion. You have raised me, though I am useless. . . . Consider my sad life, dear God, and forgive me my sins. If I do not merit the blessings of this world, then at least let me be worthy of the world-to-come so that my soul will not be ashamed there.
רִבּוֹנוֹ שֶׁל עוֹלָם! איך װיל מיר מײַן בּוטר הארץ פר דיר אוס רײדן, אוף װעמן זאָל איך פר איבּל האָבּן אונ װעמן זאָל איך שולד גאבּן מײַן מוטער װס הט זיך גצירט קענן מײַן פאָטר זיא זאָל טרגן װערן איך זאָל גבּרן װרן? איר כַּוָּנָה איז דאָך גיװען לְשֵׁם שָׁמַיִם צו טואן דײַן װילן דײַן גבּאָט איז אזו אוף דר װעלט זאָל ניט װיסט זײַן נער בּזעצט זײַן זאָל איך שולד געבּין דעם מַזֶל װס טוט כֹּחַ געבּן איך זאָל גבּארן װערן, אל דו מַזָלוֹת מוזן אוך דײַן גיבּאָט טאָן, דען אלי חַיָּלוֹת פון דו הומל בּוקן זיך צו דיר אונ אלי הלטן דײַן בּפעל, צו װאָס דוא טוכט בּשאפן אונ כֹּחַ געבּן, זאָל איר שולד געבּן זאָל איר שולד געבּן דעם טאָג װס איך בּין דראָן גבּאָרן גװארן, מײנע יאָר אונ טאָג זענין מיר פינצטר, זאָל איך שולד געבּן דו הײבּים אפשר האָט זי מײַנו גלודר ניט אוס גינלײכט זאָל איך שולד געבּן דעם מַלְאָךְ װס צו שאפן הט אובּר דעם טראָגן, זי הבּן אלי גטאָן זײער שְׂלִיחוֹת צו װס זײ זענין גזעצט גיװרן פון דײַן גיאכפּרטן נאָמן, זײער רֵיעָה איז גיװען איך זאָל זײַן אײן רעכט בּשעפניש צו דײַנר דונסט, אונ איך זאָל אוך סונדר הבּן צו פר מערין דו װעלט.

Master of the Cosmos, I must talk out my bitter heart before you. By whom am I to be offended? Whom shall I blame? My mother, who dressed herself and made herself attractive to my father so that I might be born? Her intention was for the sake of heaven, to do your will so that the world would not be an empty wasteland, but populated. Shall I blame the bad mazel[3] luck, fate, constellation  under which I was born? All the fates must do your bidding, for all the hosts of the heavens bow down to you and obey your orders. . . . Shall I blame the midwife? Maybe she failed to straighten out my limbs. Shall I fault the angel who oversees pregnancies? No, each one performed his and her role to which he or she was assigned by you. They fulfilled their roles and saw to it that I was properly created to serve you and bear children [in order] to increase [life] in the world.
אונ גאָט צו לובּן, הײַנט בּין איך (בּעֲוֺנוֹתַי הָרַבִּים) גאָר אלײן, איך האָבּ אױף קײנעם ניט (מִתְרַעַם) צו זײַן, גאָר אוף מיר אלײן, װאָס איך האָבּ פר זונדגט אונ פר שולדוגט װײא איז מיר אין מײנם הרצן װײא איז אובּר מײַן יאָר אונ טאָג אז דאס װאסר איז מיר גיקומן איבּר מײן הוז זעה איך מיך ארום איך האָבּ מיך צו קײנם ניט צו קארין און װענדן װיא װעל איך אבין קומן גאָר צו דיר גאָט מײַן בּשעפר!
It is God’s will because of my many sins [ba-ahvonosy ho-rabim] that I am so completely alone. I cannot be angry at anyone, only at myself, for having sinned. How sad is my heart! The waters have covered my house![4] cf. 69:2. 
איך גובּ מיך צו דיר מיט מײַן נְשָׁמָה, אין דײַן האנד ארײַן, אז מײַן צײַט װעט קומען דו בּוסט פיל מיט רַחֲמִים דר בּארם דיך אובּר מיר און אובּר מײַן נְשָׁמָה, אונ נעם פר דיר מײַנה װִידוּיִם אונ מײַנו הײסי ארערין װס איך יאמר און קלאנ אונ מײַן גיבארן טאָג אז מײַן גרוסר צַעַר אונ זאָלסט מַצִיל זײַן מײַן נְשָׁמָה פון דִינִים פון גֵיהִנָם, אונ זאָל זוֹכֶה זײַן צוא בּשיצן אונ דעם שאָטין פון דײַן פלוגל אײבּג אָמֵן׃
I look about me and see no one but you, my Creator, to whom I can turn. I shall place myself and my soul in your hand when my time will come. Receive me with great compassion and mercy. Accept my confessions [veeduyim] and my hot tears with which I bemoan the day of my birth. Deliver my soul from severe decree and from Gehenom. May it [my soul] be protected from Satan and find eternal shelter under your wing. Amen.

This is a faithful transcription of an untitled lament of a childless woman as it appears on pp. 14-17 of Teḥinah Ḳol B’khiyah, Poland-Russia, c. 1840 (JNUL: S 63A 3908). Rabbi Norman Tarnor provides a translation of this tkhine. (See A Book of Jewish Women’s Prayers: Translations from the Yiddish (1995), “46. A Childless Woman’s Lament,” p. 57, ft.1 p.160). As Rabbi Tarnor (or his publisher) did not include a transcription of the prayer, I have made one. shgiyot mi yavin, ministarot nakeni.

A translation and transcription of a later version of this prayer published in 1910 with more modern Yiddish orthography, can be found in The Merit of Our Mothers בזכות אמהות A Bilingual Anthology of Jewish Women’s Prayers, compiled by Rabbi Tracy Guren Klirs, Cincinnati: Hebrew Union College Press, 1992. (See תחנה אױף קינדער האבין: אײן תחנה פאר א אִשָׁה װאָס האָט ניט קײַן קינדער (“Tkhine for Having Children: Tkhine for a Woman who Has No Children”) as it appears in the compilation of tkhines, Rokhl Weeps for Her Children (1910). We have borrowed the title for this tkhine from that anthology of tkhines.

Source(s)

Loading

 

Loading

 


 

Notes

Notes
1Cf. Isaiah 64:7.
2cf. Deuteronomy 32:1 and Sifre (Reuven Hammer trans., p.303).
3luck, fate, constellation
4cf. 69:2.

 

 

Comments, Corrections, and Queries